Jehanne van Woerkom voor een seminar over kinderpsychologie.
Benjaui, een Iraanse vluchteling in Bosnie.
Ton Besselink and Willem Sterk, Basisbeweging Zeeland.
Een heel stel Duitse studenten.
Post Pessimists uit Subotica en Zagreb.
Darko Kujundzic, medewerker van POO en moe na het werk. Bart Lodewijks en Gerard Hulsenbeck, maken een film.
Werkgroep de Balkan, chauffeurs van een humanitiar transport.
Buco, een goede vriend en een man in nood.
Anna Denisovskaya and Olga Pavlova op zoek naar informatie over PTSD
Troitsa and Ivan Kirchouk.
Jeroen Ansink, een journalist.
Jelena, een onbekende franse dame.
Engelse SDO leden.
13 Nederlandse artiesten van Vorsicht Bissiger Hund.
Capri en Bic, oude vrienden uit Amsterdam
Ulla, een Zweedse die voor UNDP in Travnik werkt.
Een groep Europeesche natuuronderzoekers
Artiesten uit Dubornik.
Martin Gluckman, een Zuid Africaanse reiziger.
Anna Mishkovska Kajevska, een Macedonische reiziger.
Een vluchtelingenfamilie.
Kees Valk, een Nederlandse schilder.
Jayce Salloum, een Canadese filmer/artriest.
Daniel Dylan Young, een Americaanse jongeling.
Taod, melodische punk muzikanten uit Utrecht.
Andre & Andre, twee zeer interesante Nederlandse reizigers.
Allen, a friend of Daniel D. Young.
Laurie, steun en toeverlaat.
Shon Meckfessel, derde in de rij Americaamse jongeren die Europa en Oost Europa onderzoeken.
Dorien, Geert, Eelco en ..... (sorry), vier Nederlandse vrijwilligers in voormalig Joegoslavie.
Troitsa uit Minsk.
Mateja Zorn, bezoekster van het Film Festival.
Kim, weer een jonge Americaanse reiziger.
Marie, een familielid, en wat voor een.
Marijke Faber, in het spoor van oude herrinneringen.

Naast een aantal gasten die niet van de Buitenpost accommodatie gebruik maakten, zoals
Srdjan van Musicians Without Border, Cor van de Ven van Mensen Werken voor Mensen en nog veel meer natuurlijk

In December was de Buitenpost gastheer van twee Russische vrouwen Anya Denisovskaya en Olga Pavlova. Zij kwamen om informatie te vergaren over de behandeling van PTSD (Post Trauma Stress Disorder) in Bosnië. Zij werken voor het Center for Peace Making and Community Development, een centrum met de basis in Moskou en met het werkterrein in Tsjetsjenië.
De informatie die zij zochten zal gebruikt worden voor een boek over PTSD dan uitgegeven zal worden door UNICEF. Waar in Tsjetsjenië maar weinig organisaties werken met dit fenomeen daar zijn er in Bosnië velen die op psychosociaal vlak werken. De dames hadden een problemen uit te vinden hoe de structuren in Bosnië lopen omdat vele van de organisaties alhier op zichzelf werken. Een algehele coördinatie ontbreekt en de Bosnische humor lijkt wel eens in de weg te staan; 'everybody has severe forms of PTSD, we must make a selection....'
Ze bezochten Medica Zenica, Moj Prijatelj, Pavarotti Muziek Centrum en spraken met diverse organisaties. Uiteindelijk beschouwden zij hun korte bezoek als succesvol, omdat de informatie die zij zochten niet bedoelt is voor de specialisten maar voor de gewone mensen.
De Buitenpost trad op als tolk, chauffeur en gastheer.
De week eindigde met een dagje skiën in de bergen rond Sarajevo.

Een vluctelingen verhaal

Zoals bekend heeft de Buitenpost, naast haar vaste activiteiten als informatie verspreiding over het vredesproces in BiH en culturele uitwisselings projecten, ook als taak services te verlenen aan een ieder die daar om vraagt. Op deze manier staat de Buitenpost in contact met vele verschillende mensen en groepen. Zo werd de Buitenpost werd weer eens geconfronteerd met het vluchtelingenprobleem. En hoe.
De Zusters van de Liefde in Eindhoven ondersteunen vluchtelingen in Nederland die om welke reden dan ook niet in asielzoekerscentra kunnen verblijven. De laatste anderhalf jaar was er een Bosnische familie uit de buurt van Cazin. Zij woonde al bijna twee jaar in Nederland nadat zij 5 jaar in Duitsland en Scandinavia hadden verbleven. Overal was hun aanvraag voor een verblijfsvergunning afgewezen. Ook een aanvraag voor America had geen succes.
Op een dag werd de man aangehouden door de politie, en omdat hij als illegaal (en vluchtgevaarlijk) bestempeld werd kwam hij terecht in een zwaarbewaakte gevangenis.
De vrouw moest ondertussen zorgen voor de juiste documenten voor haar man, haar zoon en haarzelf om te kunnen worden uitgewezen. Moe van de vlucht besloten zij terug te willen keren naar Bosnie.
Daarvoor was een geboorteakte nodig. Het copie van 7 jaar terug was niet meer geldig dus moest zij een nieuw copie ontvangen uit Kozarac, de gemeente waar zij toendertijd met geweld uit werd verdreven.
Zonder dit document zouden zij geen Passe Laisse krijgen en konden zij niet vertrekken en zou de man in de gevangenis blijven. Uiteindelijk verbleef hij daar 25 dagen.
Zij arriveerden doodmoe in Sarajevo en hebben dan heel even de mogelijkheid om bij de Buitenpost op adem te komen en hun eigen woonruimte en werk te vinden.
Ik schrijf dit terwijl ik in de Nederlandse kranten lees dat de werkeloosheid bijna is opgeheven en werknemers uit andere landen geïmporteerd worden om in Nederland te werken.
Ik kan hier niet over nadenken, alleen over rapporteren.