Tinja - donation project
[met Buitenpost hulp]


De school in Tinja had 400 leerlingen. Nu is dat aantal bijna verdrievoudigd vanwege de vele vluchtelingen uit de Srebrenica die nu in de Tinja regio wonen. Dit is een klein verslag (als je het al zo kunt noemen) want het echte verslag word door vrijwilligers die het transport uitvoerden geschreven, en zal inclusief foto's in het Buitenpost Internet Magazine te zien zijn.
Het doneren van humanitaire hulp is goed werk. helaas word het ook misbruikt door zakenmensen die zo hun (chemisch) afval dumpen of de humanitaire transporten gebruiken om de import belastingen te omzeilen. Zodoende stonden wij 5 dagen aan de Bosnische grens. Zeven mensen hebben maanden in Nederland gewerkt om dit transport plaats te laten vinden, drie vrijwilligers namen een week vrij om het te transporteren, de ontvangers werkten een en moesten hun normale baan terzijde schuiven en we huurden vertalers om de bureaucratische taal te ontwarren. Maar tezamen met de vrijwilligers moesten we eerst de slag met de bureaucratie zien te winnen. De hoeveelheid stommiteiten (zowel van de coördinatie in Nederland als van de bureaucratie) was enorm. Uiteindelijk gaf het de vrijwilligers net genoeg tijd om de truck uit te laden, de materialen voor de blindenschool in het depot achter te laten en onmiddellijk naar huis te gaan waar het werk al een paar dagen wachtte.
Nu ben ik een gewone man met kleine hersenen maar ik heb geleerd dat Bosnische mensen (en mensen op de Balkan in het algemeen) het fijn vinden dat als je Bosnië bezoekt, je ook tijd neemt om de Bosnische geest te ontdekken. Persoonlijk vind ik een dergelijk gedrag erg goed en erg menselijk. Het is daarom mijn wens dat vrijwilligers de tijd krijgen Bosnië te zien en niet alleen maar de bureautjes van de douane en de expeditie kantoren. Ik hop dat de Bosnische autoriteiten zullen inzien dat een enorme bureaucratie, naast de leegverkoop van natuurlijke grondstoffen, Bosnië geenszins help op de langere termijn. Nu is het makkelijker om business te doen met Bosnië als een truck met materialen te doneren. Voor vrijwilligers die hier komen om materialen aan een school waar veel vluchteling kinderen zitten is dat een vreemde zaak. Dit land zou vele vruchten kunnen plukken van vreemdelingen, mits deze vreemdelingen de geest van het land meekrijgen. Is dit toerisme, of is dit gewoon realiteit? Het maakt mij geen snars uit hoe je het noemt.
Mijn suggesties mogen dan misschien een illusie zijn, maar dan... Ik werk al 15 jaar om dromen werkelijkheid te maken en zal dat blijven doen.
Daarnaast heb ik m'n lessen geleerd om vrijwilligers en humanitaire hulptransporten te laten werken volgens de Bosnische ziel, en niet volgens de bureaucratische strop. Meer transporten zullen volgen en we zullen zien of we onze lessen goed geleerd hebben.