Maar jullie moeten verder. Bij het schaakspel zagen jullie al de grote orthodoxe kerk, nu zijn jullie de kathedraal gepasseerd en komen jullie in het oude gedeelte van de stad, Bascarsija. 'Ben je daar niet geweest dan ben je niet in Sarajevo geweest,' zal iedereen je kunnen zeggen. Bascarsija is het deel van de stad waar de Turken honderden jaren geleden begonnen de nederzetting uit te bouwen tot een dorp wat later het hart van deze speciale stad werd. Hier zijn de kleine winkeltjes, de bazaars, de toeristen c.q militairen van SFOR op hun vrije dag. 
Aan drie kanten omgeven door de bergen, alwaar de Miljacka rivier uit komt en hier iets rustige water vindt. De grootse moskee van de stad ligt hier midden met een klein fonteintje en als je daar uit drinkt, zo gaat het verhaal, zul je alijd terug blijven komen naar deze stad. Bij mij is dat waarheid gebleken en je zult het zelf eens moeten proberen om te zien of het werkelijk klopt. Hoe dan ook wordt er hier een kopje echte turkse koffie gedronken anders kun je sowieso beter naar huis gaan.
De moskee is omgeven door diverse kleinere moskeeen. Hier vind je ook de souveniers winkeltjes waar hout en vooral ijzerbewerkers dagelijks hun producten maken en proberen te slijten. Het getik en geklop komt uit ieder hoekje. Aan materiaal geen gebrek, legen hulzen van granaten worden binnen een dag ongetoverd in sierlijke bloemenvazen.
Maar nu zijn jullie aan het winkelen en niet aan het wandelen. Zo kan het lang duren. Zullen we???
Op het plein, zoals in meerdere plekken van de stad, speelt men buitenschaak. Dit heeft de Zwitserse regering ooit geschonken en het wordt zo gewaardeerd dat het nu, twee jaar na dato, nog steeds funktioneerd.
Hier komen de ouderen samen, zij die geen werk hebben, te veel tijd hebben, zij die zich slim vinden zodat zij zich niet de gehele dag met praat bezig willen houden maar hun hoofd breken over mathematische schaakproblemen, en daarbij natuurlijk ook heel wat afkletsen.
Als je erbij komt staan kijken ze je eerst aan, net alsof je een caffe binnenloopt waar je nog nooit geweest bent en vol zit met stamgasten. Maar na een tijdje vindt men het
OK en indien je mee kan praten is het helemaal goed. Als je dat dan nog als buitenlander doet heb je zo een dozijn geintereseerden om je heen en is er van het spel niets meer te zien. "Ach, zo dadelijk begint er weer een nieuw spel', krijg je al snel te horen.
