[Vredeslijst] Oekraïne, gezien door de Amerikaanse bril
Henk van der Keur
henk.vdkeur op antenna.nl
Di Apr 22 23:39:52 CEST 2014
Oekraïne, gezien door de Amerikaanse bril
Henk van der Keur | 23.04.2014
Hieronder treft u een vertaald artikel van de politiek analist Robert Parry (16 april, 2014). In
de jaren tachtig speelde hij als verslaggever voor Newsweek een beslissende rol in de
onthulling van het Iran-Contraschandaal tijdens het presidentschap van Ronald Reagan. Nu
volgt hij de huidige ontwikkelingen in de Oekraïne voor Consortium News. In dit artikel
analyseert Parry de berichtgeving in de New York Times over de crisis in de Oekraïne. De
berichtgeving van deze krant verschilt niet zoveel met de kwaliteitskranten in Nederland en in
de rest van Europa. Nog in 2012 veroordeelde het Europees Parlement de Oekraïense
Svoboda partij, maar negeert nu haar grote aanwezigheid in regering van de coupplegers in
Kiev, en onze `kwaliteitsmedia´ doen daar braaf aan mee.
N.B.: de verwijzingen naar bronnen (vooral artikelen van de New York Times) vindt u in het
oorspronkelijke artikel:
http://consortiumnews.com/2014/04/16/ukraine-through-the-us-looking-glass/
Oekraïne, door de Amerikaanse bril
Consortium News, Robert Parry - woensdag 16 april, 2014
http://consortiumnews.com/2014/04/16/ukraine-through-the-us-looking-glass/
Exclusief: Als het postcoupregime in Oekraïne troepen en paramilitairen stuurt om hard op te
treden tegen etnische Russische demonstranten in het oosten, blijven de Amerikaanse
nieuwsmedia het Amerikaanse publiek voeden met een stabiele dosis van anti-Russische
propaganda, vaak verpakt in beschuldigingen van "Russische propaganda", bericht Robert
Parry.
De waarnemend president van het staatsgreepregime in Kiev kondigt aan dat hij een
'antiterrorisme'-operatie beveelt tegen pro-Russische demonstranten in het oosten van
Oekraïne, terwijl zijn nationale veiligheidchef zegt dat hij rechtse ultranationalistische strijders
op hen heeft afgestuurd. Deze strijders speelden een sleutelrol in de staatsgreep van 22
februari die de gekozen president Viktor Janoekovitsj heeft verdreven.
Dinsdag (15 april) verklaarde Andriy Parubiy, hoofd van de Oekraïense Nationale
Veiligheidsraad op Twitter: "Reserve eenheid van de Nationale Garde, gevormd uit de
Maidan Zelfverdediging vrijwilligers, is vanmorgen naar de frontlinie gestuurd." Parubiy
verwees naar de neonazimilities die de spierkracht verschaften voor de omverwerping van
Janoekovitsj, en hem dwong te vluchten voor zijn leven. Sommige van deze milities zijn
inmiddels opgenomen in de veiligheidstroepen zoals de Nationale Garde.
Parubiy zelf is een bekende neonazi, die de Sociaal-Nationale Partij van Oekraïne in 1991
oprichtte. De partij mengt radicaal Oekraïens nationalisme met neonazisymbolen. Parubiy
vormde ook een paramilitaire spin-off, de Patriotten van de Oekraïne, en verdedigde de
uitreiking van de titel 'Held van Oekraïne' aan de nazi-collaborateur Stepan Bandera (Tweede
Wereldoorlog), wiens eigen paramilitaire krachten duizenden joden en Polen uitroeiden in de
jacht naar een raciaal pure Oekraïne.
Tijdens de maandenlange protesten, gericht op het omverwerpen van Janoekovitsj, werd
Parubiy de commandant van 'Euromaidan', de naam voor de opstand in Kiev, en - na de 22
februari coup - was Parubiy één van de vier extreemrechtse Oekraïense nationalisten die de
controle kregen over het ministerie van nationale veiligheid.
Maar de Amerikaanse pers heeft zijn rol gebagatelliseerd omdat zijn neonazisme in strijd is
met het officiële verhaal uit Washington dat de neonazi´s weinig of geen rol speelden in de
'revolutie'. Verwijzingen naar neonazi´s in de 'interim-regering' worden afgedaan als
'Russische propaganda'.
Toch was Parubiy dinsdag aan het opscheppen dat sommige van zijn neonazi stormtroopers
- omgedoopt tot 'Nationale Garde' - nu werden afgestuurd op het opstandige oosten van de
Oekraïne als onderdeel van de 'antiterrorisme'-operatie van de regering in Kiëv.
De postcoup voorzitter Oleksandr Turchynov waarschuwde ook dat Oekraïne werd
geconfronteerd met een 'kolossaal gevaar', maar hij stond erop dat de onderdrukking van de
pro-Russische demonstranten zou worden behandeld als een 'antiterrorisme'-operatie en niet
als een 'burgeroorlog'. Iedereen zou nu inmiddels moeten begrijpen dat 'antiterreur'
buitengerechtelijke executies, marteling en 'contraterreur' suggereert.
Toch, met de veelal twijfelachtige loyaliteit van de Oekraïense leger aan het
staatsgreepregime, vormt het sturen van de neonazimilities van de west Oekraïense partijen
Pravy Sektor en Svoboda een belangrijke ontwikkeling. Niet alleen beschouwen de
Oekraïense neonazi´s de etnische Russen als een vreemde aanwezigheid, maar deze
rechtse milities worden georganiseerd om straatgevechten te voeren zoals ze dat deden
tijdens de opstand in de februari.
Historisch gezien hebben de rechtse paramilitairen cruciale rollen gespeeld in de
'contra-terreur'-campagnes over de hele wereld. In Midden-Amerika in de jaren tachtig,
bijvoorbeeld, rechtse 'doodseskaders' deden veel van het vuile werk voor de door de VS
gesteunde militaire regimes bij het verpletteren van sociale protesten en
guerrillabewegingen.
De samensmelting van het begrip 'antiterrorisme' met rechtse paramilitairen vormt een
potentieel beangstigende ontwikkeling voor de mensen in het oosten van de Oekraïne. En
veel van deze informatie - over de commentaren van Turchynov en Parubiy's tweet - kunnen
in berichtgeving van de New York Times uit de Oekraïne worden gevonden .
Wiens Propaganda?
Echter, op de voorpagina van de Times staat vandaag (woensdag) een bizar verhaal van
David M. Herszenhorn waarin hij de Russische regering beschuldigt van het ontplooien van
een propagandaoorlog door het maken van veel van dezelfde punten die je al uit de Times
kon vernemen - zij het zonder de nuttige context over Parubiy's neonazistische achtergrond -
in dezelfde krant.
In het artikel, getiteld 'Rusland is snel met verbuigen waarheid over Oekraïne', bespot
Herszenhorn de Russische premier Dmitri Medvedev voor het maken van een
Facebook-posting dat 'somber en vol was van angst', waaronder de opmerking dat 'er weer
bloed is vergoten in de Oekraïne' en voegde daaraan toe dat 'de dreiging van een
burgeroorlog opdoemt.'
Het artikel in de Times vervolgt: "Hij [Medvedev] smeekte Oekraïners om over hun eigen
toekomst te beslissen 'zonder overweldigers, nationalisten en bandieten, zonder tanks of
gepantserde voertuigen - en zonder geheime bezoeken van de CIA directeur.' En zo begon
weer een dag van gebral en hyperbolen, van de verkeerde informatie, overdrijvingen,
complottheorieën, oververhitte retoriek en soms regelrechte leugens over de politieke crisis
in Oekraïne die zijn voortgekomen uit de hoogste regionen van het Kremlin en galmde het op
de staatgecontroleerde Russische televisie, uur na uur, dag na dag, week na week.'"
Dit beredenerende 'nieuws'verhaal loopt van de voorpagina over tot halverwege een
binnenpagina, maar Herszenhorn slaagde er geen moment in om te vermelden dat er niets
vals was aan wat Medvedev zei. Inderdaad, het was de veel verguisde Russische pers die
voor het eerst melding had gemaakt van het geheime bezoek van CIA-directeur John
Brennan naar Kiev.
Hoewel het Witte Huis dat bezoek heeft bevestigd, citeert Herszenhorn Medvedev's
verwijzing ernaar in een context van 'desinformatie' en 'samenzweringstheorieën.' Nergens in
het lange artikel stelt de Times zijn lezers op de hoogte dat de directeur van de CIA
inderdaad een geheim bezoek maakte aan Oekraïne afgelopen weekend. Vermoedelijk is
die werkelijkheid nu verdwenen in het grote gat van het geheugen, net als sleutelrol van de
neonazimilities in de gebeurtenissen op 22 februari.
De neonazi´s zelf zijn vrijwel uit het Officiële Washington-verhaal verdwenen, die nu de
staatsgreep doorgaans uitlegt als gewoon een kwestie van maanden van protesten gevolgd
door de beslissing van Janoekovitsj om te vluchten. Slechts af en toe, vaak diep begraven in
nieuwsartikelen, waarbij de context is verwijderd, kunt u erkenningen vinden van hoe de
neonazi's een cruciale rol speelden in de staatsgreep.
Een gewonde extremist
Bijvoorbeeld, op 6 april, publiceerde de New York Times een human interest-profiel van een
Oekraïner genaamd Yuri Marchuk die gewond was geraakt bij botsingen rond het Maidan
plein van Kiev in februari. Je moet ver in het verhaal lezen om te vernemen dat Marchuk een
Svoboda-leider was uit Lviv, waarvan - als je je eigen onderzoek deed - je zou ontdekken dat
het een neonazibolwerk is waar Oekraïense nationalisten fakkeloptochten houden ter ere van
nazi-collaborateur Stepan Bandera.
Zonder deze context te leveren, meldt de Times dat militanten uit Lviv een wapendepot van
de regering hadden geplunderd en 600 militanten een dag voor de strijd in Kiev naar Kiev
hadden gezonden. Marchuk beschreef ook hoe deze goed georganiseerde militanten, die
bestaan uit paramilitaire brigades van 100 strijders elk, op 20 februari de noodlottige aanval
tegen de politie lanceerde, de strijd waarbij Marchuk gewond werd.
Marchuk zei later dat hij zijn kameraden bezocht in het bezette stadhuis. Wat de Times niet
vermeldt, is dat het stadhuis was versierd met nazispandoeken en zelfs een Confederale
strijdvlag als een eerbetoon aan de blanke suprematie.
The Times komt op 12 april weer in aanraking met de ongemakkelijke waarheid over de
neonazi´s in een artikel over de mysterieuze dood van neonazileider Oleksandr Muzychko,
die tijdens een vuurgevecht met de politie op 24 maart werd gedood. Het artikel citeerde een
lokale leider van Pravy Sektor, Roman Koval, die de cruciale rol van zijn organisatie uitlegt bij
de uitvoering van de anti-Janoekovitsj coup.
'Oekraïne's februarirevolutie, aldus de heer Koval, zou nooit gebeurd zijn zonder Pravy
Sektor en andere militante groepen,' schreef de Times. Toch, is deze werkelijkheid - hoewel
feitelijk gemeld in de New York Times - inmiddels 'Russische propaganda' geworden, aldus
de New York Times.
Dit upside-down Amerikaanse verhaal gaat ook voorbij aan de goed gedocumenteerde
inmenging van vooraanstaande Amerikaanse functionarissen in het aansporen van de
demonstranten in Kiev, die in het westelijke deel van Oekraïne is gelegen en is dus meer
anti-Russisch dan het oosten van Oekraïne, waar veel etnische Russen wonen en waar
Janoekovitsj zijn politieke basis had.
Staatssecretaris voor Europese Zaken Victoria Nuland was een cheerleader voor de opstand
en herinnert leidende Oekraïense zakenmensen aan de 5 miljard dollar die de Verenigde
Staten had geïnvesteerd in hun 'Europese aspiraties', om te bespreken wie Janoekovitsj zou
moeten vervangen (haar keuze, Arseniy Yatsenyuk werd de nieuwe premier), en letterlijk
koekjes uitdelend aan de demonstranten in de Maidan. (Nuland is getrouwd met
neoconservatieve superster Robert Kagan, één van de oprichters van het Project voor de a
New American Century.)
Tijdens de protesten besteeg neocon-senator John McCain het podium met de leiders van
Svoboda - omgeven door banieren ter ere van Stepan Bandera - en spoorde de
demonstranten aan. Nog voordat de demonstraties begonnen, had de prominente neocon
Carl Gershman, president van de door de VS gefinancierde National Endowment for
Democracy, Oekraïne de titel toegekend van "de grootste prijs." [Voor meer details, zie
Consortiumnews.com 's "Wat is er met John Kerry?"]
Sterker nog, in mijn ruim veertigjarige carrière in de journalistiek heb ik nog nooit een
grondiger bevooroordeelde en misleidende voorstelling van de grote Amerikaanse media
gezien. Zelfs tijdens de dagen van Ronald Reagan - toen een groot deel van de moderne
propagandastructuur van de overheid is gemaakt - was er meer onafhankelijkheid bij de
grote verspreiders van nieuws. Er waren media die op de vlucht waren geslagen voor de
werkelijkheid tijdens de Golfoorlog (1991) van George H.W. Bush en de Irak-oorlog (2003)
van George W. Bush, die beide werden gekenmerkt door aantoonbare valse beweringen die
gemakkelijk werden geslikt door de grote Amerikaanse nieuwsuitgevers.
Maar er is iets volkomen Orwelliaans in de huidige verslaggeving over de Oekraïne-crisis,
waaronder anderen te beschuldigen van 'propaganda' wanneer hun verklaringen - hoewel
zeker niet perfect - veel eerlijker en nauwkeuriger zijn dan wat het Amerikaanse perskorps
produceert.
Er is ook het extra risico dat deze laatste niet-nakoming door het Amerikaanse perskorps
plaatsvindt op de grens van Rusland, een nucleair bewapende staat die - samen met de
Verenigde Staten - al het leven zou kunnen uitroeien op de planeet. De bevooroordeelde
Amerikaanse berichtgeving wakkert nu politieke eisen aan voor het sturen van Amerikaanse
militaire hulp naar het Oekraïense staatsgreepregime.
De vanzelfsprekendheid van deze propaganda - zoals het zich verspreidt over het
Amerikaanse mediaspectrum van Fox News naar MSNBC, van de Washington Post tot de
New York Times - is niet alleen ellendige journalistiek, maar het is een roekeloos misdrijf die
het leven van veel Oekraïners en de toekomst van de planeet in gevaar brengt.
= =
Meer artikelen van Consortium News over de crisis in de Oekraïne, de Amerikaanse
hypocrisie over het internationaal recht, en wat de neo-conservatieven hopen te bereiken met
meer regimeverandering kunt u hier vinden:
http://consortiumnews.com/2014/04/17/in-case-you-missed-35/
Meer informatie over de Vredeslijst
maillijst