Politiek verslag - Augustus 2000


Alija Delimustafic gearresteerd

Van beroep: oorlogsminister van politie, vooroorloge en na oorlogs succesvol zakenman (volgens de rethoriek van een succesvolle zakenman), bankier en succesvol crimineel (volgens de taal der waarheid).
Volgens alle gegevens hebben de BiH autoriteiten, met wie Delimustafic jarenlang uitstekend samenwerkte, de druk niet kunnen weerstaan van de internationale gemeenschap die de arrestatie van de criminele bazen verlangde. Iemand moest opgeoffert worden, naar beweerd wordt, vanwege de malversaties van zijn bank die nog zo'n 20 miljoen moet betalen aan haar klanten. Andere zonden van de ex-politie minister, die eervol werd ontslagen in 1993, werden niet serieus genomen. De vraag is of dit ooit gebeurt zou zijn als de bank niet 8.4 miljoen kwijtgeraakt was dat aan verschillende ambassades toebehoorde die in Sarajevo gestationeerd zijn. Alles schijnt nu weer in orde te zijn, terwijl het land verder wordt kaalgeplukt. En terwijl de internationale gemeenschap waarschuwt dat Bosnie een op soort economische Titanic begint te lijken.
En in RS? Zegt de kop van een artikel in Reporter (www.reportermagazin.com) genoeg? "Potentiele Delimustavicen uit RS geloven niet dat de arrestatie van de voormalige politie minister en zakenman Servische versies zullen krijgen." Omdat alles schoon is. Dit is misschien omdat premier Milorad Dodik iedere manager die niet verbonden was aan een van de partijen die aan de macht waren, gevonden heeft. En hij heeft een rechtvaardiging voor dit, het ontslag van hen die niet passen gaat gepaard met een beloning voor hen die wel passen. En loyaal zijn, zoals Marko Asanin, de nieuwe directeur van de energiebedrijven. Naast zijn problemen met de technologie kan, de eerste man van de SNSD van Srpsko Sarajevo zijn methodes om met de verslaggevers te vechten moderniseren, dus in plaats van botte klappen kan hij nu wel eens de electrische kabel gebruiken. De ongewenste bezoekers van het Ramici depot hebben een geweldige alibi. Het is zo goed dat het daarna duidelijk wordt waarom het Delimustafic syndroom de internationale gemeenschap meer bezighoudt dan de inwoners van RS. Terwijl zij op hun tenen getrapt en vernederd uitleggen waarom zij door het afval snuffelen antwoorden zij: Je raakt gewend aan de stank.
Wij zitten met elkaar in dezelfde stank, helaas.

Een vluchteling te zijn vijf jaar na de oorlog.

Vuilnis gestort in de kapotte huizen.De zomer van 2000 ging, vanuit het persepectief van een vluchteling, om pogingen (bittere pogingen meestal) terug te keren naar de vooroorlogse verblijfplaats. Aanvallen op hen en hun spullen, het opzetten van kampementen met een zicht op de vorig verblijfplaats, woede vanwege het feit dat zelfs het opzetten van een kampement niet mogelijk was. Er was een bijeenkomst in Tuzla waar vele vluchtelingen van diverse nationaliteiten aan deelnamen. Fadil Banjanovic 'Baricka', een van de grootste voorstanders voor terugkeer naar Oost Bosnie, viel flauw aan het einde van zijn speech. Hij viel flauw en waarschijnlijk waren er geen BH autoriteiten, verantwoordelijk voor de terugkeer van vluchtelingen, die zich afvroegen waarom dat gebeurde. Het protest eindigde en er is nog steeds geen oplossing of progressie in de terugkeer. Er waren een paar incidenten in RS, waar kampementen met bosniak vluchtelingen wonen, werden aangevallen. Zelfs in Janja (Oost Bosnie) werden verschillende huizen van terugkeerders in brand gestoken. Evenzo in Srebrenica. Niemand was verantwoordelijk. De unie van verdreven personen in Banja Luka, desperaat vanwege a) onmacht of b) ultime traagheid in het proces van terugkeer in de stad waar zij ooit woonde, besloten een kampement op te zeten in het centrum van Banja Luka waar de verdreven Bosniakken zullen leven totdat zij in staat zijn naar hun vooroorlogs huis terug te keren. Velen beschouwen deze beslissing als erg riskant, maar het is duidelijk dat als zij eerst moeten wachten op een besluit van de RS regering, zij nooit zullen terugkeren. Het is dichter zij de waarheid te zeggen dat dit een wanhopige poging is, meer dan wat dan ook.
Er zijn geen woorden om de hypocrisie van Milorad Dodik, de zelf uitgeroepen levenslange premier van RS, te beschrijven, als hij commentaar geeft op het besluit van het kampement. Volgens hem zullen de vluchtelingen, indien zij besluiten het kampement op te zetten, bezoek krijgen van de inspectiedienst die het onmogelijk zal maken een kampement op te zetten op het gras. (hij is even hypocriet iedere keer als hij spreekt over het herbouwen van de Ferhadija Moskee. Volgens hem omdat er speciale toestemming nodig is voor het bouwen van een moskee. Toestemming die er niet was, en niet nodig was, toen deze moskee werd vernietigd gedurende de oorlog. Met autoriteiten als deze zullen de vluchtelingen de grootste bevolkingsgroep zijn in BiH in het nieuwe milennium