Voordat we een artikel over Hitna zelf maken, wat we zullen doen als we hun buurt in trekken, schrijven we eerst wat Hitna Roddels. Verhalen over gebeurtenissen die Hitna medewerkers meemaken. Gekke, grappige en vooral bloedserieuze verhalen over het zware werk van gespecialiseerde mensen met een moeilijke taak.

1. De taxichauffeur
Sarajevo is vol met taxi’s. Mannen die hun plekjes in de stad weten, die hun contacten hebben, en, zoals overal in de wereld, mannen die met elkaar in contact staan. Nu was er een taxi chauffeur met een maagbloeding. Hij woont bijna aan de rand van de stad. De Hitna scheurt er naar toe. Over de radio vertellen zij wat er aan de hand is. Ze moeten ongeveer 5 kilometer rijden naar het ziekenhuis, waarvan het grootste gedeelte over Zmaje od Bosne, de grote, 6-baans weg die de van de Buitenste buitenwijk tot aan het centrum loopt, voordat deze zich splitst in Obala Kulina Bana en Titova. De taxichauffeurs vingen het bericht op en blokkeerden alle zijwegen van de Zmaje od Bosne. Door een schijnbaar geheel verlaten stad rijdt de Hitna ambulance ongestoord naar het ziekenhuis. De chauffeur heeft het gered.

2. Het vliegveld
Iedere dag is er een dokter met ambulance aanwezig op het vliegveld. Omdat er bijna niets gebeurt moet de Hitna medewerker de gehele dag aanwezig zijn. van het eerste tot het laatste vliegtuig. van 4.30 tot 22.00 uur. Op een dag wacht de medewerker op het laatste vliegtuig. Een groep verwarde en gedesoriënteerde passagiers stappen uit. Ze vertrekken niet meteen maar zijn wanhopig op zoek naar telefoonkaarten. Het blijkt dat zij deze morgen in alle vroegte in Duitsland zijn opgepakt door de Duitse politie, vastgehouden totdat alle papieren in orde waren en toen op het vliegtuig gezet. Terug naar huis. Vele proberen familie te bereiken, het is te laat om een bus te nemen naar hun voormalig woonplaats, velen kunnen niet naar hun voormalige woonplaats omdat deze nu gecontroleerd word door mensen van een ander ras. (laten we het maar eens zeggen, want zo is de werkelijkheid). Anderen hebben geen familie meer. Een meisje van 12 kan zich alleen uiten in Duits, ze was 6 toen ze Bosnië verliet. Gesprekken over de telefoon gaan als volgt: ‘Alsjeblieft, vertel m’n baas dat ik niet meer kom. .... Nee, echt niet. Ik ben in Sarajevo. .... Het maakt me niet uit of je me niet gelooft. Ga naar me huis en neem al het eten dat je kunt vinden. .... We spreken later over de meubelen, mijn telefoonkaart is bijna op. ... Ik weet niet waar ik vanavond slaap maar dat is niet jou probleem. .... Ik bel binnen twee dagen. .... Ik weet dat ik niet naar Podrasnica terug kan maar dat weet ik al langer. .... Hajde,  Ciao’.

De lift
Op het eind van de dag word er gebeld naar Hitna. Twee dokters rijden naar een vrouw die ziek is. Ze blijkt over 100 kilo zwaar te zijn. Zij leeft op de 12de etage en er is geen lift. Ze slepen haar de trap af. Aangekomen in het ziekenhuis word besloten dat de vrouw niet opgenomen kan worden. Of dit wel of niet noodzakelijk was verteld het verhaal niet. De Hitna mannen rijden terug naar de flat. Met enkele mede flat bewoners word zij weer 12 etages omhoog gehesen waar haar bed staat te wachten.