2. HaarlemmerHout festival (22-6-98)
3. Revolt magazine (5-7-98)
Festivalkrant van het Oerol festival
Cultuur & Kunst-Troitsa uit Wit-Rusland blinkt uit-
REVOLT ON THE LIVE SIDE - REALWORLD - Made in Belarus -
De Morgenster
Luister naar de rust van de geest, de geest van alle tijden.
'Je moet naar Troitsa', was me verteld. 'Je weet niet wat je hoort'. Dinsdag avond zouden ze op de Westerkyn optreden.
Op het terrein speelde een band een mix van ska en keltisch, zo'n typische Engelse alternatieve groep die je vaker op Oerol aantreft. Niks mis mee, maar voor de trouwe Oerolbezoeker niet opzienbarend. Pas toen ik in de Idolize een juttersbitter ging halen, merkte ik dat daar ook een groep speelde. Een trio mannen met Oost Europesche gezichten bespeelden vreemdsoortige instrumenten die luisteren naar namen als 'smyk' en 'domra' en zongen melodien die gek in het gehoor liggen maar een soort vertrouwd gevoel geven. een staande ovatie brachten zij teweeg.
Ivan Kirchouk, oprichter van Troitsa reisde vijftien jaar door Polen, Estland, letland, Lithouwen en zijn geboortestreek Wit Rusland. Hij sprak met oude mensen over liederen die ze vroeger zongen en maakte bandopnames. De oermuziek, de grondslag van de hele muziekcultuur, wilde hij terug brengen. Samen met Vitaly Shkylyonok en Dmitri Lukyanchik bewerkte hij een tiental van de 600 liederen die hij registreerde.
Een deskundige, die Troitsa ooit zag optreden, wist te vertellen dat enkele van de nummers al meer dan negenhonderd jaar oud zijn. De muzikanten hebben het zelf over tien duizend jaar. Het Russisch dat zij zingen is zelfs voor Russen niet te verstaan: ze maken gebruik van de overgeleverde teksten uit een honderden jaren oude taal, en proberen ook waarheidsgetrouw de klanken na te bootsen van een overgrootmoeder zonder gebit die als enige nog zo'n oud lied kende.
Het resultaat is een pakkende reeks liederen die onbegrijpelijk zijn, maar ook vaag bekend voorkomen. Oerklanken die je diep raken. Bovendien zijn de Russische mannen van Troitsa intrigerende personen: vooral Ivan ziet er uit alsof de slechterik uit een james Bond film is gestapt, en de manier waarop Dmitri opgaat in zijn muziek is fascinerend.
'Je moet naat Troitsa', wil ik maar zeggen. 'Je weet niet wat je hoort'. [JG]
Haarlems Dagblad 22 juni 1998
"Zon, exotische hapjes, eerlijke koffie, eerlijke muziek en eenachteroverleunende security. De vijftiende editie
van het Haarlemmerhoutfestival heeft gisteren weer eens bewezen dat er nog festivals
bestaan waar je ongestoord een balletje kunt trappen. Het Vlooienveld is voor een dag de
wereldkaart. Met zevenmijlssandalen binnen zeven uur de wereld rond. Absolute uitblinker is
de groep Troitsauit Wit-Rusland.""...Het Wit-Russische trio Troitsa ontpopt zich als de
Velvet Underground van Minsk. De groep gaat terug naar de wortels en geeft daarmiddels
gedurfde arrangementen en met een brede keur aan instrumentenextra gewicht aan. De
hynotiserende bariton van Ivan Kirtchock wordt ondersteund door 'Amerikaanse' akkoorden
dwingend gespeeld op eencountry- en westerngitaar. De repeterende melodische motieven
zijn dromerig folky, de soms Moors aandoende en vlijmscherp tweestemmige zanglijnen
hartverscheurend. Troitsa, dat afgelopen zaterdag ook op het Amsterdam Roots Festival was
te bewonderen, bezingt de natuur in veel facetten. Een desolaat stukje prairieblues over de
Wit-Russische bosgeesten volgt op een gepassioneerd lied over de 'gespikkelde moorhen'.
De groep trekt het al redelijk niveau van het festival er eenstuk mee omhoog.
from Revolt August 98
As we see, ethno music in the last few years became a world trend, thanks to the
orthodox rocker Peter Gabriel and the biggest ethno musicologist Ry Cooder, who noticed
the true values of musical roots at the highlight of their carreers. Retrspect to traditionalism,
espacialy exotical, came up with the best selling records like Pasion P.G., Talting Timbuktu,
A meeting at the river and as crown Bueno Vista Social Club, by Ry Cooder. Thanks to these
albums massive audience expanded their horizons on direct way knowing for the existence of
parralel but noncommercial music beyond extend of the electric guitar. Education was
succesfull and ethno became a real hit.
On the 5th of July the audience in Banja Luka could
feel, in the best possible way, the real values of that. The Belorussian group Troitsa
performed that night in KSET. In one hour and a half they presented a part of their reportoire
inspired by folk motives of a country we know so little about it, but we felt so well in
perspective acoustical sense. About 20 songs, and at least twice as much musical intruments
was enough for the three multi-instumentalists Ivan Kirchouk, Dmitri Lukyanchik and Vitaly
Shkylyonok, to make the Banja Luka Audience euforic. Unique and noncomparable
experience was fullfilled with visual impression and a carismatic appearence was left by
Troitsa. Songs came in order U garode Na Kanapeltsky, A Hvaliusya Svat, Kurka
Rhyabushka Zylyon Dobok.... until the last song Yablin Maya which presented the magnificant
end of the performance out of the border of time and space. That night the was no actual
World Cup. Ivan, Dmitri and Vitaly didn’t allow it with their way of playing, the quality of the
music, the facsinating sounds from their exotical intruments and three vocals singing. The
citizends of Banja Luka, at least those who decided to come at the right place in the right
time, got a concert for remembering. The world fame equal to the Cuban Bueno Vista Social
club depends only if on the cover of their album would be the mane of Ry Cooder, or some
other rocker. As for the quality of their music, the names Ivan, Dmitri and Vitaly are the
biggest names. (R. Kerk)